-
1 reaction
[riː'ækʃən]nreakcja f* * *[-ʃən]1) (the act of reacting: What was his reaction to your remarks?; I get a bad reaction from penicillin; I'd like to ask you for your reactions to these suggestions.) reakcja2) (a change of opinions, feelings etc (usually against someone or something): The new government was popular at first, but then a reaction began.) reakcja3) (a process of change which occurs when two or more substances are put together: (a) nuclear reaction; a chemical reaction between iron and acid.) reakcja -
2 revolt
[rɪ'vəult] 1. nbunt m, rewolta f2. vi 3. vtbudzić (wzbudzić perf) odrazę w +locto revolt against sb/sth — buntować się przeciwko komuś/czemuś
* * *[rə'vəult] 1. verb1) (to rebel (against a government etc): The army revolted against the dictator.) zbuntować się2) (to disgust: His habits revolt me.) budzić odrazę2. noun1) (the act of rebelling: The peasants rose in revolt.) bunt2) (a rebellion.) bunt•- revolted- revolting
См. также в других словарях:
bunt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. buntncie, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprzeciw, opór przeciwko czemuś, komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bunt przeciwko rodzicom, niesprawiedliwości. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować … Słownik języka polskiego
